تقدیم به تو که دوری از من همانقدر که از رگ گردن به من نزدیکتری

نوع نگرشی حاتمی به لنز و زاویه دوربین و چینش و گزینش بازیگرانش از این مقال بیرون است.مسئله اینجاست که وقتی قرار شد در میان فیلم‌های تاریخ ایران و جهان فیلمی را انتخاب کنید که بتوان به واسطه آن مادر سینمای تاریخ ایران یا جهان را انتخاب کرد هر چه گشتیم و هر چی بیشتر زیرو رو کردیم به مادر غمخواران ترین اثر علی حاتمی رسیدیم فیلمی که با تمام نقص‌هایی که به او وارد است بی‌شک چهارچوبی بدون خط تو خشم از حضور یک مادر از سیلو و بدون علتی شرقی یا غربی را نشان می‌دهدمادر غمخوارانه ترین اثر علی حاتمی است برای خانواده سنتی ایرانی که نفس های آخر را می کشد و ساختار آن در شُرف فروپاشی است. در این فیلم، حاتمی آفت هایی که چون خوره به جان خانواده ها افتاده‌اند را در کنار آرامش و اطمینانی که تنها در خانواده مطلوب او یافت می شود، پیش چشم می گذارد تا بیننده خود به آنچه این روزها دچار آن شده بیشتر بیندیشد.حاتمی خانواده فیلم مادر را به شکلی تعمیم پذیر و قابل تاویل ترسیم می کند. فرزندان این خانواده از هم جدا و بیگانه‌اند و از حال یکدیگر بی‌خبر. هر کدام گرفتار مشکلات روزمره خویشند و در گیرودار مناسبت‌های اجتماعی پیرامون خود به اسارت رفته‌اند. آنها به اجبار روزگار، مسیرهای گوناگونی را در زندگی برگزیده‌اند؛ یکی جاهل مسلک است، به شغلی بی‌تناسب با اصالت خانوادگی‌اش تن داده و شده تاجر دل و روده، دیگری که کارمند بانک است و در گروگان هفت‌وهشت زندگی، با همسرش تنها به وسیله نوار ضبط‌صوت ارتباط دارد و برادر سوم شیرین‌عقل است و در آسایشگاه روانی روزگار می‌گذراندیکی از خواهران نیز از ناسازگاری سرنوشت، در ازدواج های پیاپی شکست خورده است. هیچیک از برادران و خواهران جز خواهر ته تغاری- که ظاهرا زندگی‌اش به جنس زندگی پ تقدیم به تو که دوری از من همانقدر که از رگ گردن به من نزدیکتری...